Ooit gedacht het traplopen van een kwetsbare oudere veiliger te kunnen maken met een rolletje "glow in the dark tape"? Of de mantelzorgende partner weer te laten slapen 's nachts met een draadloze deurbel? Ergotherapeuten zijn goed in het vinden van oplossingen, maar soms kan het nog simpeler!
Waar de hulpmiddelen van de zorgwinkel niet meer voldoen wordt het wat mij betreft interessant: maatwerk! Ooit had ik als ergotherapeut het gevoel oplossingen te moeten vinden die vooral vergoed worden door de zorgverzekeraar. De hulpmiddelen moesten ook heel fancy zijn, liefst iets waar nog nooit iemand van gehoord had. (In ieder geval mijn cliënten niet, waar had ik anders een vierjarige studie voor gevolgd?) Hoe meer ouderen ik de laatste tijd zie in de praktijk waar ik voor werk, hoe minder ik begin te geloven in 'modernismen'. Voor ouderen werkt het oude vertrouwde immers het best. Speelt nog eens mee dat de laatste jaren de vergoedingen voor hulpmiddelen er niet echt op vooruit gegaan zijn.
De eerste keer dat ik zo'n huis-, tuin- en keukenoplossing adviseerde was dan ook met wast schroom. Ik verkeerde nog in de veronderstelling dat mensen van een ergotherapeut toch minstens een oplossing verwachten waar wat evidence vanaf spat en waar toch minstens een paar jaar onderzoek in geïnvesteerd is. Wat een opluchting dat dit totaal niet het geval bleek! Blokken onder de bank in plaats van dure verhogers, een rollator die gebruikt kan worden als transferhulpmiddel om ver genoeg op bed te komen zitten. En wat te denken van de onlangs gebruikte glow in the dark tape die prima te gebruiken bleek op de trap. In het donkere trapgat waren de treden opeens een heel stuk beter zichtbaar dan daarvoor! Deze oplossingen werden door veel mensen als heel waardevol beoordeeld, in tegenstelling tot de weerstand die ik ervoer bij het adviseren van moderne (en vaak ingrijpender) hulpmiddelen. Meest gehoorde geluiden: 'het is zo simpel, dat we daar niet eerder aan gedacht hebben', en meer in die trant. Mensen vonden het ook leuk om te laten zien aan anderen. Het hulpmiddel was opeens geen hulpmiddel meer, maar een spitsvondigheid, dat leuk was om te demonstreren. Haast vergelijkbaar met hun kleinkind die de functionaliteit van de nieuwe smartphone demonstreert.
Gaandeweg kwam er nog een voordeel van deze huis- tuin- en keukenoplossingen aan het licht. Het bleek namelijk niet nodig dit alles zelf uit te voeren. Advies volstond. Mijn cliënten hadden vaak wel een buurman of familielid die het leuk vond om iets te maken of te installeren. Op deze manier was er niet alleen een oplossing voor een beperking, maar leverde het een waardevolle sociale interactie op en werd het sociale vangnet van mijn cliënt uitgebreid doordat de buurman of het familielid vaak in de toekomst ook nog wel eens een klusje wilde doen. Zowel cliënt als cliëntsysteem werden actief bij het probleem betrokken en gingen er op deze manier (in sommige gevallen) actief over nadenken. Er kwamen opeens ook andere oplossingen voor gerelateerde problemen boven. Er ontstond een systeem dat zelf oplossingen bedacht en ze, met hulp, zelf kon uitvoeren.
Wetenschappelijke onderbouwing is mooi, maar improvisatievermogen, 'out of the box' kunnen denken en jezelf kunnen relativeren zijn zeker zo belangrijk.
Reactie plaatsen
Reacties